İnsanların huzur ve güven içerisinde hayatını sürdürdüğü topraklardır vatan. Kendisine vatan deyip sahip çıkabilecek, onu geçmişinden bir emanet ve geleceğine bir miras olarak gören insanların memleketidir. Yaşanılan topraklar, benimsenip sahip çıkıldıkça, ondan gelen her şey kabul edildikçe, onun için her türlü fedakarlık yapıldıkça ve sevildikçe vatandır.
Vatan sevgisi insanın doğup büyüdüğü topraklara ve o topraklara ait kültürlere duyduğu sevgidir. Bu sevgi insanın bütün hayatı boyunca muhtaç olduğu aidiyet duygusunun kaynağıdır. İnsanın kendisini ait hissettiği topraklar, kültür ve medeniyet ona yaşam alanı sunar ve yaşama gücü verir. Bu güçle ve bu bilinçle çalışan insanlar vatanına, dolayısıyla insanlığa faydalı olurlar.
Vatan sevgisini sadece bir kara parçasının sevilmesi olarak algılamak doğru değildir. Çünkü vatan sevgisi her türlü siyasi mülahazalardan uzak, kültür farklılıklarını zenginlik olarak görüp bu zenginliklerle gurur duyabilmeyi gerektirir. Farklı yaşam biçimleri, farklı müzikler, farklı yemek kültürleri, farklı lehçeler bu zenginliklerin birer parçasıdır. Bu zengin kültürle biz Karadeniz’de halay çeker, Diyarbakır’da horon oynarız. Bu zengin kültür anlayışıdır ki bizi, doğup büyüdüğümüz yer Ankara olmasa bile, Ankara havası ile oynatır, Urfa türküsü ile keyiflendirir, Erzurum türküsü ile hüzünlendirir. Aynı çatı altında toplanan bütün bu farklılıklarımız vatan anlayışımızı oluşturur.
Ceddimiz, bütün dünyanın vatan yapmak istediği bu toprakları vatan edinmiş ve bin yılı aşkın süredir bu vatanı korumak için her türlü fedakarlıkta bulunmuşlardır. Öyle ki vatan için can vermek ulaşılabilecek en üstün mertebe sayılmıştır. Kurtuluş Savaşı gibi sıcak savaş dönemlerinde sahip olunan her şeyi terk edip cepheden cepheye koşmakla yapılan fedakarlıklara ve kahramanlıklara karşılık sıcak savaşın olmadığı günümüzde daha çok çalışıp ülkemizi her alanda muasır medeniyetler seviyesinin üzerine taşımak her vatanseverin vatanına karşı sorumluluğudur.