Azerbaycan Dili dersiydi ve mevzu şiirdi. Sanki kitap Azerbaycan şairlerinin engin şiir deryasına yelken açmış bir gemiydi ve biz de yolcularıydık. Kaptanımız şiirden şiire dümen kırarken "içinizde şiir yazan var mı?" diye sordu.
Aslında şiiri, şiir okumayı çok severim. Etkisinde kalırım güzel şiirlerin. Ve o şiirleri hiçbir zaman bir solukta okuyamam. Kitabı bırakır bir tur atarım bulunduğum mekanda. Sonra kitaba geri dönerim ama şiirin bulunduğu o sayfadan ayrılmak istemem.
Ancak şiir yazmak...
Ben hocanın sorduğu soruya tepkisiz kalsam da lisedeyken üçbeş şiir karaladığımı bilen sıra arkadaşım belki işin içine biraz da muziplik katarak "hocam Nihat yazıyor" deyiverdi.
Hem hocanın, hem de sınıf arkadaşlarımın ısrarı ile o anda aklıma gelen şu şiir okudum.
Damla damla düşüp adını anan
Bir aşk yağmuruyum, sevgi seliyim.
Şu garip gönlümde sensin tek canan
Yalanım yok çünkü Göreleliyim.
Bir hal oldu bana sevdim seveli
Ne tam akıllıyım ne de deliyim.
Seven bir gönüle girdim gireli
Talanım yok çünkü Göreleliyim.
Ümidim arzumsun geleceğimde
Sana doğru esen sevgi yeliyim.
Bu aşkın yüzünden ölecegimde
Kalanım yok çünkü Göreleliyim.
Aşkı sende bulan sana yalvaran
Aşk yolunda ermiş aciz veliyim.
Kimdir nedir beni bu hale koyan
Bilenim yok çünkü Göreleliyim.
Senin için çalan seni anlatan
Aşığın elinde sazın teliyim.
Ölürsem arkamdan olmaz ağlayan
Ölenim yok çünkü Göreleliyim.
Tuhaf bir şiirdi bu yazdığım. Şiirde ortaokul ve liseyi gurbette okumak zorunda kalmış birinin duygularını ve yaşadıklarını memleketine duyduğu özlemin arkasına saklaması gibi bir durum söz konusuydu.
Hocamız bu şiiri benim yazdığıma inanmak istemedi. Bu üzücü bir durumdu ama ben sevinmeyi tercih ettim. Çünkü bu, bir üniversite hocasının yazdığım şiiri iyi bulduğu manasına geliyordu.
Hocamızın "Madam böyle şiirler yazabiliyorsun bir de Bakü hakkında şiir yaz öyleyse" teklifi çeşitli şekillerde bütün sınıf arkadaşlarım tarafından tasdiklendi.
Anlaşıldı, Bir de "Bakü" konulu şiir yazacaktım.
Halbuki şiir yazmayı lise sıralarında bırakmıştım.
En azından bir hafta vaktim vardı ve yazacağım şiir iyi bir not almama sebep olabilirdi...
Deneyecektim...
Aslında şiiri, şiir okumayı çok severim. Etkisinde kalırım güzel şiirlerin. Ve o şiirleri hiçbir zaman bir solukta okuyamam. Kitabı bırakır bir tur atarım bulunduğum mekanda. Sonra kitaba geri dönerim ama şiirin bulunduğu o sayfadan ayrılmak istemem.
Ancak şiir yazmak...
Ben hocanın sorduğu soruya tepkisiz kalsam da lisedeyken üçbeş şiir karaladığımı bilen sıra arkadaşım belki işin içine biraz da muziplik katarak "hocam Nihat yazıyor" deyiverdi.
Hem hocanın, hem de sınıf arkadaşlarımın ısrarı ile o anda aklıma gelen şu şiir okudum.
Damla damla düşüp adını anan
Bir aşk yağmuruyum, sevgi seliyim.
Şu garip gönlümde sensin tek canan
Yalanım yok çünkü Göreleliyim.
Bir hal oldu bana sevdim seveli
Ne tam akıllıyım ne de deliyim.
Seven bir gönüle girdim gireli
Talanım yok çünkü Göreleliyim.
Ümidim arzumsun geleceğimde
Sana doğru esen sevgi yeliyim.
Bu aşkın yüzünden ölecegimde
Kalanım yok çünkü Göreleliyim.
Aşkı sende bulan sana yalvaran
Aşk yolunda ermiş aciz veliyim.
Kimdir nedir beni bu hale koyan
Bilenim yok çünkü Göreleliyim.
Senin için çalan seni anlatan
Aşığın elinde sazın teliyim.
Ölürsem arkamdan olmaz ağlayan
Ölenim yok çünkü Göreleliyim.
Tuhaf bir şiirdi bu yazdığım. Şiirde ortaokul ve liseyi gurbette okumak zorunda kalmış birinin duygularını ve yaşadıklarını memleketine duyduğu özlemin arkasına saklaması gibi bir durum söz konusuydu.
Hocamız bu şiiri benim yazdığıma inanmak istemedi. Bu üzücü bir durumdu ama ben sevinmeyi tercih ettim. Çünkü bu, bir üniversite hocasının yazdığım şiiri iyi bulduğu manasına geliyordu.
Hocamızın "Madam böyle şiirler yazabiliyorsun bir de Bakü hakkında şiir yaz öyleyse" teklifi çeşitli şekillerde bütün sınıf arkadaşlarım tarafından tasdiklendi.
Anlaşıldı, Bir de "Bakü" konulu şiir yazacaktım.
Halbuki şiir yazmayı lise sıralarında bırakmıştım.
En azından bir hafta vaktim vardı ve yazacağım şiir iyi bir not almama sebep olabilirdi...
Deneyecektim...