Ah o radyolu günler...
Kuş cıvıltıları arasında gözlerimi ortaçağ sabahlarına açardım çocukken. Fındık ağaçlarının gölgeleri dolaşırdı odanın tahta bölmelerinde. Taa uzakta kaval çalan veya çalmaya çalışan bir çoban, evimizin biraz uzağında muhabbete dalmış komşu teyzelerle annemin sesi, yaprak şırıltısı, kuş sesi ve ilkbahar güneşi...
Bazen radyo sesi gelirdi içerden. "Şimdi Türkçe sözlü hafif müzik dinleyeceksiniz" anonsunu duyunca radyo kapatılırdı hemen. Bu ismiyle müsemma özenti müzik, ne radyonun pillerini harcamaya değerdi ne de biz o müziğe tahammül edebilirdik.
Ben, Kayahan'ın "dalda kiraz" veya Özdemir Erdoğan'ın "bir ilkbahar sabahı" şarkısı ile uyandığımda mest olurdum. Bugün bile bu şarkıları duyduğumda annemin erkenden kalktığını, radyoyu açık bırakıp, sokağın başında komşularla muhabbete daldığını hayal eder, o günlerin özlemini çekerim.
Ocak başı, Tarla dönüşü gibi akşamüstü radyo programları hala hafızamdaki tazeliğini korur. Özellikle mahalledeki arkadaşlarla beraber dinlediğimiz radyo tiyatrosu...
Futbol maçlarını da radyodan takip eder, dakika ve skor almak için stad stad dolaşırdık. "Şimdi Kocaelispor - Trabzonspor maçından dakika ve skor almak için İzmit İsmet Paşa Stadındaki spikerimiz Necati Karakaya'ya bağlanıyoruz" anonsunun ardından radyodan tezahürat sesleri yükselir, spiker Necati Karakaya uykudan yeni uyanmış gibi bütün mahmurluğuyla "Az önce Dobi Hasan'ın sağ kanattan yaptığı ortaya İskender yükseldi ve gol oldu" derdi.
Şimdi sanatçımız Alpay'dan Türkçe sözlü hafif müzik dinleyeceksiniz anonsu tarafımızca radyoyu kapat Allah aşkına, yapacak başka işin mi yok gibi algılansa da "Şimdi Seyit Al'dan türküler dinleyeceksiniz" anonsunu sever, radyo dinlemeye devam ederdik.
Şimdi Seyit Al'dan Azeri bir türkü dinleyeceksiniz:)